آنانی که دور از تاریخند و تنها به حال و آینده خود می اندیشند، تصور می کنند خیزشی که در منطقه خاورمیانه صورت گرفته حرکتی است که دیروز و امروز ایجاد شده، غافل از اینکه این حرکت ها ریشه در گذشته دارد و شعله های آتشی پنهان و فروخفته در دل انسان هاست که اکنون شعله ور شده و اینگونه زبانه گرفته است:
"در دهه‌ى 60 میلادى تقریباً در همین کشورهاى شمال آفریقا انقلاب شد - در مصر، در سودان، در تونس، در الجزائر - لیکن دیرى نپائید؛ یا آدمهائى که در رأس کار بودند و سررشته‌دار انقلاب بودند، یک جور زیر پاشان جارو شد، رفتند، جاى خودشان را به دست‌نشاندگان دادند، یا خود آنها دست‌نشانده شدند."
اما باید دید چرا آن حرکت های دیرین ثمر نداد و در ذهن تاریخ آنگونه که باید ثبت نشد :
"زخارف دنیا انسانها را راحت که نمیگذارد؛ این وسوسه‌ها به طور دائم در دل انسان مشغول کار و فعالیتند. اگر زره و سپر تقوا نباشد، اینها در انسانها زود اثر میگذارد؛ راه‌ها عوض میشود. لذا امیدها که بر اثر انقلابها میشکفد، بر اثر ارتجاعها افسرده میشود؛ یک بهارِ زودرسى است و تمام میشود."
پس برای ثبات هر حرکتی، استقامت و استواری در هدف لازم است و تقوا و ایمان به یاری حضرت حق ...
ما نیز سال ها پیش خیزشی داشتیم و با عنایت الهی و استواری مردم آن را به ثمر نشاندیم و باید با همان استواری و تقوا در راه حفظ آن قدم برداریم؛ وگرنه تاریخ دوباره تکرار خواهد شد :
"خصوصیت این انقلاب عظیم اسلامى که شما ملت ایران راه انداختید، این بود که به فضل الهى آن بهار تا امروز خزان نداشته. این ایستادگى، این ثبات، این تداوم، این پایبندى به ارزشها و اصولى که انقلاب براى این مردم آورد، همان چیزى است که امیدها را در دلهاى ناظران در سرتاسر دنیائى که مى‌بینند و نگاه میکنند، پایدار میکند. این اتفاق در انقلاب ما افتاده است."
دشمن نیز رمز پیروزی ما را دریافته و با هر حربه و وسیله ای سعی در شکستن و سست کردن آن دارد. نباید بگذاریم ارزش هایمان به دست فراموشی سپرده شود.
نباید بگذاریم وحدتمان سست شود. نباید بگذاریم امیدمان را از ما بستانند. نباید اجازه دهیم تکیه مان به منبع الهی را بگیرند. نباید دچار غرور شویم و با خیالی آسوده زیست کنیم و از ادامه راه غافل باشیم :
"نه اینکه ما بخواهیم همین طور منم منم کنیم، به خودمان غره شویم، بیخودى افتخارهاى پوچ به خودمان نسبت دهیم، هى بگوئیم بله، فلان کشور از ما یاد گرفت، فلان کشور از ما یاد گرفت؛ نه، هیچ کشورى از کشور ما یاد نگرفت؛ لیکن این به طور قطع وجود دارد که آن بذر امیدى که در دل ملتها ریخته شد و کاشته شد و آبیارى شد و روئید و گل کرد، ناشى از ایستادگى ملت ایران بود."
ما انقلابمان را به آسانی به دست نیاورده ایم که به آسانی از دست بدهیم، خون ها برای آن ریخته شده، خون هایی که سرخ ترین بودند و بهترین ... برای پاسداشت خون های هدیه شده، و برای حفظ و تداوم راه و آرمانشان، ایستادگی و توسل به ائمه اطهار (علیهم السلام)، و در این زمان، دل دادن به فرمان ولی امر مسلمین است و بس ...
"اگر ملت ایران عقب‌نشینى میکرد، اگر ما از شعارهامان دست برمیداشتیم، اگر در مقابل هارت و پورت استکبار جهانى و تهدیدهاى استکبار و فشارهاى استکبار زانومان خم میشد و می لرزید، این گل هاى امیدى که در دل ملت ها روئیده بود، پژمرده می شد و باقى نمی ماند. ایستادگى شما بود که اجازه داد این نهال هاى امید بارور شود؛ و این اتفاق افتاد؛ و این به برکات معنوىِ الهى است که از طریق اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) و نام مبارک زهراى اطهر و نام مبارک حضرت بقیةاللَّه و توجهات این بزرگوار براى ما حاصل شده؛ اینها را باید نگه داریم؛ اینها را باید دو دستى براى خودمان حفظ کنیم. این توجه را، این توسل را، این توجه به اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) را، این از خدا دانستن را، به خود غره نشدن را باید براى خودمان نگه داریم."
اکنون نیز وظیفه مان یاری و همفکری است، امید دادن و حمایت است، انتقال تجربه و راهکار است ...
اگر آرزوی یاری مولایمان حضرت صاحب الزمان را داریم، اگر ادعای سربازی نایب برحقش را داریم، این وظیفه ایست که در این زمان و در قبال ملت های مظلوم بر ذمّه ما نهاده شده و نباید از آن تغافل کنیم که در پیشگاه خدا و مولایمان مسئولیم ...
:: والسلام علی من التبع الهدی ...
-------------------------------------------------------------------
پ.ن : متن های نقل شده، از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با شاعران و ذاکران اهل بیت به مناسبت میلاد حضرت زهرا و آزادسازی خرمشهر است.
